ကဗ်ာ

ျမိဳ႕ျပမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔အခ်စ္အေၾကာင္းစကားစျမည္

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေတြနဲ႔

ေအာက္တန္းက်တဲ႔ ဓားသြားေတြနဲ႔

ရန္ကုန္ျမိဳ႕  ၾကီးဟာ

ရွင္ခဏခဏဆိုေနက် သီခ်င္းထဲကလို

“ ဘဝသံသရာ…..”

တကယ္လို႔

ရန္ကုန္ျမိဳ႕  ၾကီးဟာ ဝကၤပါဆိုရင္

ကြ်န္မတို႔ဟာ ဝကၤပါထဲက ၾကြက္ျဖဴေလးေတြေပါ႔

အသားတစ္တံုးမရမခ်င္း

ျမိဳ႕  ျပရဲ႕   လမ္းမေတြမွာ

သူ႔အသက္ ကိုယ္႔အသက္လုလို႔

ကြ်န္မတို႔ ေျပးလႊားေနၾကရဦးမွာေပါ႔

အဲဒီလို မေရရာတဲ႔ ဘဝကို

ကြ်န္မ

ပံုမွန္အတိုင္း ျဖတ္သန္းေနပါတယ္

တကၠသိုလ္က ဘြဲ႔တစ္ခုရထားတယ္

သင္တန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တက္ထားတယ္

ကြ်န္မရတဲ႔ လခက

ကြ်န္မ ဖိနပ္တစ္ရံဖိုးေတာင္ မရွိခ်င္ဘူး

ကြ်န္မမက္တဲ႔ အိပ္မက္ေတြကလည္း

ကြ်န္မညနဲ႔ေတာင္ သိပ္မဆန္႔ခ်င္ဘူး

ဘာပဲေျပာေျပာ

ကြ်န္မေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ေနပါတယ္

အားတဲ႔အခါ တစ္ျခားမိန္းမေတြလိုပဲ

ကြ်န္မလည္း Chatting ဝင္တယ္

Chat room ထဲမွာ Nickname တစ္ခုရွိရင္

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ၊ သစၥာတရားဆိုတာ ေရလဲသံုးဖို႔ပဲ

ဘဲအလန္းဇယားေလးေတြဆိုရင္

Web cam ကတဆင္႔ အီလိုက္မွာပဲ

ေက်းဇူးျပဳျပီး

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေၾကာင္း ကြ်န္မေရွ႕  မွာ အသံလာလာထြက္မျပပါနဲ႔

ရွင္ဒီေလာက္ယံုၾကည္ရေအာင္

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ဘုရားသခင္မဟုတ္ဘူး

ခုတစ္ေလာ

ကြ်န္မဆံပင္ေတြ ႏွစ္ခြျဖစ္ေနတာေလာက္

သစၥာတရားဟာ စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းဘူး

ရွင္မၾကာခဏေျပာေျပာေနတဲ႔

Platonic Love ဆိုတာကလည္း က်န္ခဲ႔ျပီ

ရွင္သိထားဖို႔က ရွင္႔ဆီမွာ

ကားပါရင္ လန္းမယ္

လက္ကိုင္ဖုန္းရွိရင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆီ ဖုန္းဆက္ရတာ

အဆင္ေျပမယ္ ၊ လြယ္ကူမယ္

အရာရာဟာ ေခတ္ကာလက ေတာင္းဆိုတဲ႔အတိုင္း

အရာရာဟာ

ေခတ္ျပိဳင္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕  ရိုက္ခတ္မႈအတိုင္း

ဘာ

ေကာင္းေကာင္းေနဖို႔

ဟုတ္လား

ကြ်န္မမ်က္စိထဲမွာ ရွင္ဟာ စိတ္ကူးယဥ္ဝါဒနဲ႔ ျပဳျပင္ေရးသမားပဲ

ရွင္မက္ေနတာ

ကြ်န္မအဖိုးတို႔ေခတ္က အိပ္မက္အေဟာင္းအျမင္းၾကီးပဲ

ရွင္သိထားဖို႔က

မိန္းမမာယာတို႔ ဘာတို႔ဆိုတာ

ဇာတ္ေတာ္ထဲမွာ က်န္ခဲ႔ျပီ

မိန္းမတို႔ ဣေျႏၵဆိုတာ

အရွိန္ျပင္းျပင္းေမာင္းသြားတဲ႔ လင္ခရုဇာေပၚပါသြားျပီ

ေက်းဇူးျပဳျပီး

ရွင္႔စကားလံုးေတြနဲ႔ ကြ်န္မသိကၡာကို ျဖတ္ျဖတ္မရုိက္ပါနဲ႔ေတာ႔

ေက်းဇူးျပဳျပီး

ကြ်န္မေနမႈဘဝထဲ ေခတ္မစားေတာ႔တဲ႔ ရွင္႔အေတြးအေခၚေတြနဲ႔

မီးလို လာလာမေတာက္ပါနဲ႔ေတာ႔

ရွင္ေျပာေျပာေနတဲ႔

ဗာစကို ပိုပါတို႔

မီေရာစလဗ္ ေဟာလုဗ္တို႔ကို ကြ်န္မမသိပါဘူး

ရွင္ေျပာေျပာေနတဲ႔

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္တို႔

ေဖာ္ေဝးတို႔ကိုလည္း ကြ်န္မမသိပါဘူး

ကြ်န္မသိတာ

Triumph

Wacoal

L’Oreal

Camella

ျပီးေတာ႔ ကြ်န္မသိတာ

ကမၻာေျမကေန

သစ္ေတာေတြ တစ္ေရြ႕ ေရြ႕   ဆုတ္ခြါေနၾကျပီ

ယဥ္ေက်းမႈခ်င္း တိုးတိုက္မိကုန္ျပီ

ကြ်န္မတို႔ ျမင္ေနရတဲ႔ ကမၻာဟာ အသစ္အသစ္ပဲ

လိုက္ေလ်ာညီေထြ မျဖစ္ရင္

ျမိဳ႔ျပဟာ ရွင္တို႔ ကြ်န္မတို႔ကို ဝါးျမိဳသြားမွာပဲ

ဒီေတာ႔

ရွင္ေျပာေျပာေနတဲ႔

Prose Poetry တို႔

Deconstruction တို႔

Dadaism  တို႔ကို ကြ်န္မ မသိဘူး

ဟုတ္တယ္

ရွင္႔ရဲ႕   ကဗ်ာအႏုပညာနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္

ဘာဆိုဘာမွ ကြ်န္မ မသိဘူး

သိလည္း မသိခ်င္ဘူး

ဒါေပမယ္႔ လြယ္ပါတယ္

ဆယ္ခါတစ္ခါေပါ႔

သိခ်င္တဲ႔အခါ လိုအပ္လာတဲ႔ အခါက်ေတာ႔လည္း

Google ျဖစ္ျဖစ္

Yahoo ျဖစ္ျဖစ္

Alltheweb  ျဖစ္ျဖစ္

ၾကိဳက္တဲ႔ Search Engine နဲ႔ရွာၾကည္႔လိုက္ရုံေပါ႔

ျပီးေတာ႔ ၾကံဳတုန္းေျပာရဦးမယ္

ေက်းဇူးျပဳ၍ ကြ်န္မအေၾကာင္းေတြ

ရွင္႔ကဗ်ာထဲ ထည္႔ထည္႔မေရးပါနဲ႔

ရွင္သစၥာတိုင္ရေအာင္

ကြ်န္မက ရာဇဓာတုကလ်ာ မဟုတ္ဘူး

ကြ်န္မက ရွင္ေႏွာင္းလည္း မဟုတ္ဘူး

ရွင္ေျပာေျပာေနတဲ႔ ညီမေလးမမျမင္႔ ဆိုတာလည္း ကြ်န္မ မသိပါဘူး

ဒါေပမယ္႔

နာတာလီကိုေတာ႔ ကြ်န္မ သေဘာက်တယ္

ဘယ္လိုလဲ

ရွင္ေရာ ပြတ္ရွကင္လို ေသနတ္ခ်င္းယွဥ္ပစ္ခ်င္ေသးလား

သစၥာမဲ႔မႈလက္အစံုနဲ႔

ရွင္႔ပါးကို ခပ္ျပင္းျပင္း ျဖတ္ရုိုက္ခံရရင္

ရွင္ဘယ္လိုတံု႔ျပန္မလဲ

ကြ်န္မ သိခ်င္ေသးတယ္

ရွင္ရယ္….

ျမိဳ႔ျပဘဝအခင္းအက်င္းမွာ

ေခတ္ျပိဳင္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ

လိုအပ္ခ်က္အရ ကြ်န္မလည္း Ezee 2 ကို သိရတယ္

Safety Period ကို သိရတယ္

ဒါကို ရွင္အထင္မေသးပါနဲ႔

ကြ်န္မသိတာ တစ္ခ်က္အကြက္ေရႊ႕   မွားရင္

အစားခံရဖို႔ပဲ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ

ကြ်န္မ မယံုၾကည္ရဆံုးစစ္မ်က္ႏွာပဲ

ရွင္လည္း

က်န္းမာေအာင္ေနပါ

ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ပါ

ကဗ်ာေတြခ်ည္း ဖိေရးမေနနဲ႔

အရက္ေတြခ်ည္း ဖိေသာက္မေနနဲ႔

ရွင္လည္း ရွင္႔ဘဝနဲ႔ရွင္

ကြ်န္မလည္း ကြ်န္မဘဝနဲ႔ ကြ်န္မ

ဘာကို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေနဦးမလဲ

ျပီးေတာ႔ ရွင္သိထားဖို႔

ကြ်န္မေျပာမယ္

ဘဝဆိုတာ

ေရွ႕  တစ္လွမ္းမတိုးရင္ ေနာက္ဆုတ္တာပဲ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ

ေန႔စဥ္ဘဝ Program ကို ဖ်က္ဆီးပစ္မယ္႔ Spyware ပဲ

ဒီေတာ႔

ရွင္နဲ႔ ကြ်န္မ ဘယ္လိုေရွ႕  ဆက္မလဲ။       ။

(ဘုန္းေနသြန္း)

Sunday November, 22 ရက္္ေန႔က ပို႔ေပးတဲ႔ ကဗ်ာဆရာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ လက္ရာ…။

******************************************************

`ႏွလုံးအိမ္ ကို ထိေတာ႔မွ ျမည္တဲ႔ အသံ´

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ၀င္လာတဲ႔ ဓါးခ်က္ကို
ေလစုန္အတိုင္း လႊဲခ်လိုက္
ဒီေန႔ဟာ ေနသာေသာ ေန႔တစ္ရက္ ျဖစ္တယ္။
သုေတသနစစ္တမ္းမ်ား အရ
ရနံ႔အေၾကာင္း ဆိုတာ
ပန္းတိုင္းအတြက္
သင္ၾကားဖို႔ မလိုေသာ ဘာသာေဗဒ
ၿငိမ္ဆိတ္ေနေသာ ေရျပင္ကို သာ ခဲ´မပစ္ပါနဲ႔
ကိုယ္ၾကပ္အကႌ်မွာ လက္တစ္သစ္စာ
အဟ အၾကားေတာင္ မ႐ွိ လို႔ ယုံထားရင္
အေ၀းဆုံးက မီးတစ္ပြင့္မွာလည္း အလင္း႐ွိၿမဲ
အာ႐ုံသိက ျဖစ္မယ္႔ စည္းခ်က္အရ
အေသြးအသား သက္သက္ ကခုန္လိုက္႐ုံ
သိပ္ၿပီး ေတြးမထားပါနဲ႔
ခဏအၾကာ ဘာမဆိုျဖစ္သြားေလ႔႐ွိဆဲ…။ ။

(သိဂၤါရ)
13th September 2009

****************************************************

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ၌ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ျခင္း

လွ်ိဳ႕  ဝွက္သည္းဖို ဇာတ္လမ္းေတြထဲ

မင္းသားေနာက္ အရိပ္တစ္ရိပ္ျဖတ္သန္းသြားသလိုမ်ိဳး

ဘဝက သည္းထိတ္ရင္ဖိုဆန္လွတယ္

တစ္ေန႔တစ္ေန႔

ကိုယ္႔အသက္ကိုယ္ မႏိုင္ဝန္လို ထမ္းပိုးေနရ

တစ္ေန႔တစ္ေန႔

ကိုယ္႔႔႔ပရိေဒဝ တစ္နင့္တစ္ပိုးကို

တစ္ပါးသူေပၚ ဖိတ္စင္မက်ေအာင္ ကာကြယ္ေနရ

တစ္ကယ္ဆို ပိုက္ဆံမရွိတာထက္

အသိဥာဏ္မရွိတာက ပိုရွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား

ဒါမွမဟုတ္ ပိုက္ဆံမရွိတာ

မွားယြင္းတဲ႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္မႈ ပံုစံတစ္မ်ိဳးလား

ဘဝမွာ

ကိုယ္မဖြင့္ေပမယ္႔ ပြင္႔ေနတဲ႔ တံခါးေတြ

ကိုယ္ဖြင့္ေပမယ္႔ မပြင့္ႏိုင္တဲ႔ တံခါးေတြ

အပ်င္းမေျပတဲ႔

အေပ်ာ္ဖတ္ဝတၱဳေတြ

ေၾသာ္….

ရယ္ေပမယ္႔ ငါတို႔ ေမာေနၾကပါတယ္

မေပ်ာ္ရႊင္ေပမယ္႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ေနပါတယ္။      ။

ဘုန္းေနသြန္း

၆-၆-၂၀၀၉

အဂၤါ။

အသစ္ေလး ေရးၿပီး ေဘာ္ဒါအရင္း ေခါက္ေခါက္ေတြအတြက္ သတိတရ ပို႔ေပးတဲ႔ ကဗ်ာဆရာ ဘုန္းေနသြန္းပါ

***********************************************

“Suffering in Silence”

Tonight…..with the windy words

I lie in the dark alone

How should I name that night

But it carries insomnia all along.

Oh! Surprise…

Shaken hands fall down with a desire

And happen to hate my tear.

Find out a way, my soul

At least to survive with that night.

(Layeik Pyar)

P.S

Friendster ဘေလာ႔မွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က တင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကဗ်ာတိုေလးပါ။

*****************************************************************************************

စေနေန႔က မ်က္ရည္က်ခဲ႔ျပန္တယ္

ၾကည့္စမ္း…။

ေဟာင္းသြားၿပီ ထင္တဲ႔ အိပ္မက္ဆိုး

ဘယ္ေတာ႔မွ မေတြ႔ခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုမွ…ကြယ္။

တကယ္ဆို…ငါ ဒူးေထာက္ခဲ႔ပါတယ္

ဟားတိုက္ ရယ္သံေတြကို ၾကားေယာင္တိုင္း

အလက္ထေရာနစ္ အေငြ႕သန္းေနတဲ႔ ဒဏ္ရာေတြက တနက္တ႐ိႈင္း။

တမင္တူးစရာ မလိုဘဲ ကိုယ္႔႐ုပ္ႂကြင္း ကိုယ္ေဖာ္လို႔

ခ်စ္ျခင္းဆိုတဲ႔ သတ္ပံုက ဘယ္ေတာ႔မွလည္း မမွန္ခဲ႔ဘူး။

စကားလံုးေတြ ျမင္ရတာနဲ႔တင္ အိပ္မက္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားသလို

လႈိက္ခုန္ဖြယ္ နာရီ မိနစ္ေတြ

အခါခါမက ျပန္လြမ္း

ေဟာဒီ မ်က္ရည္ဆိုတာေတြက အလိုက္မသိျပန္ဘူး။

ငါ…. ဘာမွ မတတ္ႏိုင္တဲ႔ စကၠန္႔ေတြ….ရယ္

မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ

ရင္ဘတ္ထဲ တဆံုး နက္႐ႈိင္းသြားခဲ႔တဲ႔ ဒဏ္ရာ…ရယ္

ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း စတာေတြ…..ရယ္

ဘယ္လိုပဲဆိုဆို…

လင္းလင္း သီခ်င္းထဲကလိုပဲ ေနတတ္သလို ေနပါေတာ႔…ေပါ႔။       ။

11^th Oct, 2009 (Sun)

Layeik Pyar

”ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြထန္တဲ႔ည”

ကၽြန္မ မေမ႔ႏိုင္ေသးဘူး။

နီယြန္မီးတိုင္ေတြနဲ႔အတူ အားလံုးအသစ္ေတြ ျပန္ျဖစ္လာတဲ႔ည…။

အေ၀းက ဘုရားမီးေရာင္ထိန္ထိန္မွာ တိုင္တည္မိတဲ႔အထိ

သူ႔ကို ကၽြန္မ အလြန္အကၽြံ သတိေနေသးတယ္တဲ႔။

ဖုန္းခလုတ္ေတြေပၚ အလိုလို ႏွိပ္မိတယ္

ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပကေနလည္း သူ႔စကားသံကိုလြမ္းပါတယ္။

အေ၀းေျပးလမ္းေပၚမွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔ အရိပ္ေတြနဲ႔

ဦးေႏွာက္က လႈိင္းတထန္ထန္။

ဘာလို႔ ေမတၱာေတြ အခါခါ ပို႔မိျပန္ပါလဲ။

သူ အိပ္ေပ်ာ္ေနပါလား… အလုပ္ေတြၾကားမွာ ပိေနမလား။

မ်ိဳခ်လိုက္ရတဲ႔ စကားေတြနဲ႔ မွန္ျပတင္းျပင္ပမွာ ညက တလင္းတခ်င္း

သူ႔ေျခလွမ္းေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးမိခဲ႔သလားလို႔

ကိုယ္တိုင္အျပစ္မကင္းမိတဲ႔ ေရာဂါေဟာင္းကလည္း ျပန္ထလို႔..။

အဲဒီညက ႏွိပ္စက္လိုက္တာ။

ႀကိတ္မွိတ္အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ရင္ခတ္လိႈင္းဒဏ္သင္႔လို႔

အဲဒီညမွာပဲ ကၽြန္မ ခါးသီးစြာ တိတ္ဆိတ္ခဲ႔ရတယ္။

(လရိပ္ျပာ)

(17th September 2009)

*******************************************************

ေအးခ်မ္းရာ

ပ်ံသန္းရတာအေတာင္ေညာင္းလာေတာ႔လည္း

ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ခ်င္လာၿပီ။

တယ္ဟုတ္ပါလားလို႔ထင္လိုက္ေတာ႔မွ

ဒိုင္းတစ္ခုလိုယူသံုးမိတဲ႔အျဖစ္ကထင္ရွားသြားတယ္

ဘုရားကိုအားနာလိုက္တာ။

လုပ္စရာေတြပြစာက်ဲေနတဲ႔စားပြဲက

ေနရာတိုင္းမွာၾကိဳဆိုေနတဲ႔ဘ၀

တစ္ေယာက္ထဲသီးသန္႔ၾကံဳရတာေတာ႔မဟုတ္ဘူးေပါ႔။

မိုးၿခိမ္းသံၾကားေတာ႔မွခိုလွံဳခ်င္လာတယ္

ထန္းလက္မဟုတ္တဲ႔ အကာအကြယ္တစ္ခု

ကၽြန္မတို႔ေခါင္းရင္းမွာရွိတာ နည္းလား။ ။

(လရိပ္ျပာ)

http://layeikpyar.blog.friendster.com/

………………………………………………………………………………..

ပစၥဳပၸန္

ေဟာဒီ ပန္းခ်ီႏုႏုေလး ဆြဲခဲ႔မိတယ္

မင္းတပ္ေပးတဲ႔ ႀကိဳးေလးမွာ
ငါက အစီအစဥ္တက် ေပ်ာ္ဝင္လို႔…။
ေပ်ာ႔ညံ႔သြားတဲ႔ စိတ္ေတြကိုပဲ အျပစ္ေျပာရေတာ႔မွာပဲ။

တကယ္ဆို
မင္းက နည္းလမ္းတက်ရွင္သန္ခဲ႔သူ။

ငါ႔စိတ္ကူးေတြထဲက အိပ္မက္ခ်ိဳကေတာ႔
ေဝးေျမတစ္ခုျခားခဲ႔ရေပါ႔။
ဒါနဲ႔ေတာင္
မိုက္မိုက္မဲမဲ ငါက
လမ္းေလွ်ာက္သင္စ စကားလံုးေတြနဲ႔
လိပ္ျပာသန္႔စြာ က်ဆံုးခ်င္တုန္း။ ။

(ဇူလိုင္ ၃၊၂ဝဝ၉)

———————————————————————-

မနက္ျဖန္မ်ားစြာရဲ႕လူ….

မနက္ျဖန္မ်ားစြာရဲ႕လူ….

မင္းကိုငါ မေတြးမိဘူး
ဒါေပမဲ႔ ငါ႔အာရံုေတြထဲမွာ
မင္းရဲ႕သ႑ာန္က မားမတ္စြာသူရဲေကာင္းဆန္ေနလိုက္ေနပံုမ်ား။

တစ္ခါတေလဆို တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာ
အျပစ္ကင္းစင္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္
ငါ႔အနားက နတ္လုလင္တစ္ပါးရယ္။

မင္းရဲ႕ေတးသံမွာ ငါကညင္ညင္သာသာစီးဆင္းလို႔
မင္းရဲ႕စကားသံမွာ ျငိမ္႔ျငိမ္႔ေညာင္းေညာင္းေမ်ာပါလို႔
ျပတ္ထင္လွတဲ႔သက္တန္႔တရွိုက္မွာ
အရူးအမူးျဖစ္သြားလိုက္တာ
အညတရဆန္တယ္ဆိုလည္းဆိုေစေတာ႔။

ေလာကၾကီးကိုိုက ျပကြက္ေတြဆန္းေနတတ္ေတာ႔
ရင္တစ္ေဆာင္လံုးလည္းတခမ္းတနားပါပဲ
အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ရွိဳက္လိုက္ရတဲ႔ သက္ျပင္းေတြက
မနက္ျဖန္ေတြထဲ အစီအစဥ္တက်သိမ္းပိုက္လို႔
နယ္ေျမသစ္စကားလံုးတစ္ခု ငါဖန္တီးရဲခဲ႔ေလၿပီ။ ။

လရိပ္ျပာ

(ဘေလာ႔စေပါ႔မွာတင္ဖူးတဲ႔ကဗ်ာေလးပါ)

*****************************************************

”ဟတ္ပီးဘတ္ေဒး”

ဟတ္ပီးဘတ္ေဒးလို႔

ေယာင္ၿပီးေျပာဖို႔ေတာင္ အခြင္႔မရွိဘူး

ဒီျပကၡဒိန္ကိုပဲ အံႀကိတ္ျပလိုက္တယ္

ေဝးကြာမႈနဲ႔ ေအးစက္လို႔

ဘတ္ေဒးကိတ္လည္း

ရက္လြန္ဦးမယ္

ယေန႔မွစႏွစ္တစ္ရာတိုင္ပါလို႔

ဒီလက္ခုပ္က တီးမိျပန္ၿပီ

ဒီစကားေတြ ေျပာမိျပန္ၿပီ

ဒီလိုနဲ႔သာ

အဲဒီ ရုပ္မျမင္ သံမၾကားစကားလံုးေတြ

ေမ႔ထားလိုက္တယ္

ေန႔တိုင္းဆန္းေဒးမွ မဟုတ္တာ။  ။

လရိပ္ျပာ

**********************************************************

မေဟာင္းတဲ႔မီးလွ်ံ

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔ စိမ္းစိုေနတဲ႔ ေန႔ေတြရယ္

လမ္းမွန္မွန္ေလွ်ာက္ေနပါရေစ။

ဖုန္းသံတစ္ခ်က္ျမည္တိုင္း

စိတ္ေတြဆယ္ခါအေ၀းေရာက္တယ္။

အဲဒီလိုပဲ

မေန႔တေန႔ကလည္း

ႀကိဳးမွ်င္ထဲ စိမ္႔ဝင္စီးေမ်ာေနတဲ႔ စကားလံုးေတြကို

အဟုတ္ထင္တပ္မက္ခဲ႔ဖူးေသး။

ကိုယ္႔ဘာသာျပန္ညာခဲ႔ရတဲ႔ ညေနေပါင္းမ်ားစြာ

မလာပါနဲ႔ေတာ႔။

ဒါေပမဲ႔

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းဓာတ္ခံေတြက

ေဖ်ာက္ဖို႔ခက္တဲ႔ဗီဇေတြလို

၀န္းက်င္မွာ ျခံဳခိုတိုက္တယ္။

ဟိုးေဝးေဝးမွာက်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ ပံုရိပ္တစ္ခုက

ဒီေန႔ပိုၿပီး ေရာင္စံုျဖာေနျပန္ေတာ႔

ေဟာဒီလိုေန႔ေတြနဲ႔ ဆက္ေနပေစဦးေပါ႔။  ။

လရိပ္ျပာ

*********************************************

“Wednesday With …………”

ဒါ ဒုတိယအႀကိမ္ …

E word ေတြ ရင္ထဲအစီအရီ

မီးရထားခံုးေက်ာ္တံတားေပၚ ခုန္ေပါက္ေျပးေဆာ႔ၾက

မီးပြိဳင္႔ေရွ႕မွာ မ်က္ရည္ဝဲေနမိေသး။

“ေမွ်ာ္လင္႔တာမ်ားသြားတဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္”က

ကားလမ္းကို သတိမလြတ္တလြတ္ျဖတ္ကူးရင္း

Wednesday ကိုမုန္းလာတယ္။

မတတ္ႏိုင္ဘူး ကံၾကမၼာရယ္

ကိုယ္တိုင္အယံုသြင္းခဲ႔တဲ႔ ေန႔စြဲေတြ

အလုပ္ရႈပ္ရင္းေတာင္သတိတရဆုေတာင္းေပးမိတဲ႔အထိ

Wednesday ဆိုတာေသာင္ျပင္ေပၚက သဲအိမ္ပါ။

ဒီတစ္ခါလည္း

ပါးပါးေလးမဟုတ္ဘူး ရွံဳးျပန္တယ္။

အေျခာက္တိုက္ေတာ႔ မလြင္႔စင္သြားပါရေစနဲ႔

ေနာက္ဆံုးေနရာက ဆိပ္ခံေဘာဆူဆူညံ

က်န္ေနတာ ဖုန္းသံတစ္ခ်က္ေတာ႔ ရွိတယ္။

ငါ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ျပရတာ အထိုင္က်လာၿပီပဲ

အိမ္မွာ… လမ္းေပၚမွာ… အေပါင္းအသင္းေတြၾကားမွာ…။

ေအးခ်မ္းခ်င္ပါၿပီ ကံတရားရယ္

သင္ခန္းစာေတြ ေရွ႕ဆင္႔ေနာက္ဆင္႔ ေမြးဖြား

“မွန္ရာကိုပဲဆိုခဲ႔တာ အမွန္ပါ ကံၾကမၼာ”။

တကယ္တမ္းဆိုထားပါေလ

ဘယ္သူမွ မမွားဘူးလို႔ပဲဆိုရေအာင္

အဓိပၸါယ္မရွိတဲ႔အေတြးအေခၚေတြနဲ႔

ေသသြားဖို႔ … တစ္စံုတရာနာက်င္သြားဖို႔

သာသာေလးစဥ္းစားေနမိတာပါ။

တကယ္ဆို

သူငယ္ခ်င္းရဲ႕သံေယာဇဥ္က တင္းလြန္းတယ္။

စိတ္ထဲက ဒဏ္ရာကိုလည္းဖ်က္ဖို႔က ခက္ေန

လိပ္ျပာေတြ ရွက္ေနရေအာင္ ငါက အျပစ္မကင္းသလို…။

ဘာကိုမွလည္း အျပစ္တင္ဖို႔ စိတ္မပါေတာ႔ဘူး

ဗလာဟင္းလင္းစိတ္က ဟင္းလင္းပြင္႔

ေနာက္ဆံုးရထားလည္း ထြက္သြားခဲ႔ၿပီ။

ေဝ႔ေဝ႔ဝဲဝဲေန႔ရက္ေတြထဲမွာ

ဒီစကားလံုးေတြ

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ

အားလံုးျမန္ျမန္ႀကီး ရွတကြဲေၾက

လက္ခံဖို႔ႀကိဳးစားခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ဘူး

ဗုဒၶဟူးတစ္ခုမွာ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ခဲ႔ရတယ္။           ။

လရိပ္ျပာ

****************************************************

ၾကိဳးမဲ႔ေအာက္စီဂ်င္

မစိမ္းတစိမ္းစကားလံုးေတြ

ရွတတရင္ခုန္သံနဲ႔

ႏို၀င္ဘာေပၚေမ်ာလြင္႔ခဲ႔တဲ႔ရနံ႔တခ်ိဳ႔

ရင္ထဲမွာအစီအစဥ္မက်၀င္လာ

ျမင္းရိုင္းေတြလို ကဆုန္ေပါက္ေနျပန္ျပီ။

ေနရီရီသူ႔မ်က္၀န္းတစ္စံုက

အာရံုဦးတစ္ခုမွာ အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုးပံုျပင္..။

အဲဒီမနက္ခင္းကပဲ

ရာသီေလကိုေလာင္ကၽြမ္းေစ ေအးျမေစနဲ႔

အစိုးမရခိုင္းခဲ႔တာ။

ေမွာင္ရီေပမဲ႔ လင္းလက္ခဲ႔တယ္

အျပံဳးတစ္ခုကထြန္းညွိေပးခဲ႔တဲ႔မ်က္ႏွာစာ

ဘာလို႔စိုက္ၾကည္႔ခဲ႔လဲ နို၀င္ဘာရယ္

လြယ္လြယ္လက္နက္ခ်ေစခဲ႔တဲ႔ဗ်ဴဟာကို

ဦးညႊတ္ပါတယ္။

ေလာေလာဆယ္ေတာ႔

လက္ဖ၀ါးေအးစက္စက္ေတြနဲ႔ အိပ္မက္လို႔

ႏို၀င္ဘာက ထိုင္းမိ႕႕ႈင္းခ်ည္႔နဲ႔ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းမွာ…။

ရင္ထဲကသစ္ပင္က အျပာ

မိုက္လို႔မညာခဲ႔မိတဲ႔ရင္ခုန္သံကိုပဲအားနာတယ္။

တစ္ခါတေလေတာ႔

ၾကာေလနစ္၀င္ေလေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုမွာ

ဘ၀ကိုအေရးမၾကီးသလိိုဖြဲ႔ဆိုရင္း

ရွင္သန္ေနခဲ႔တာအမွန္ပါနို၀င္ဘာ။

အဲဒၤီဘ၀ထဲမွာ

ပါ၀င္ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားလဲ

ဘာေတြရင္းႏွီးရဦးမွာလဲ

မသိတာေတြသိပ္မ်ားေနတဲ႔ဘ၀

ပံုစံခြက္တစ္ခုထဲကေန

လြမ္းေနမိတဲ႔ညေနရီ။

အတိတ္နဲ႔ပစၥဳပၸန္က ၂၄ နာရီခ်ိတ္ဆက္ရင္း

အနာဂတ္ကိုပါယွဥ္ျပိဳင္ရေသး။

ထားပါေလ

ဇန္န၀ါရီေတြေဖေဖာ္၀ါရီေတြ

စိတ္ကူးယဥ္လြန္းတယ္ပဲဆိုဆို

အိမ္နိမ္႔စံစကားလံုးေတြနဲ႔

နတ္သမီးအိပ္မက္ဆိုတာလည္းဖန္တီးေပးခ်င္တုန္း။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္

အဲဒီေန႔ရဲ႔သက္၀င္လင္းလက္မႈက

လမ္းေပၚမက်န္ခဲ႔ဘူး။

နီယြန္ရနံ႔ျပင္းျပင္းဖိတ္စင္လို႔

ညေနခင္းတစ္ခုနဲ႔ေ၀႔၀ဲႏႈတ္ဆိတ္

ရိုးရိုးေလးပဲ

လက္ျပႏႈတ္ဆက္ခဲ႔တဲ႔ညေန။   ။

(လရိပ္ျပာ)

*****************************************************

လမ္းလြဲေကာင္းကင္

ေရာင္စံုတသိုက္

လမ္းေပၚျပန္႔က်ဲလို႔

ကၽြန္မရဲ႔ အိမ္ျပန္လမ္းကိုဖာေထးေပးတယ္။

ယစ္မူးမွဳေတြစက္ခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔စြဲေတြအတြက္

ေလ်ာ္ေၾကးဆိုတာေတာ႔

မေတာင္းဆိုရက္ပါဘူး။

ကၽြန္မရဲ႕ဟိုေ၀းေ၀းမွာ ရွင္သန္ခဲ႔တဲ႔

အညိဳေရာင္သစ္ပင္တစ္ပင္…

အသက္ရွဴသံက

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေႏြးေထြးလို႔။

ပုလဲသြယ္စီထားတဲ႔ သံစဥ္တခ်ိဳ႔

လက္ဖ၀ါးေပၚသက္ဆင္းရင္း

ရာသီက စိမ္းစိုေန..။

အဲဒီလိုအခ်ိန္ကာလမွာ

လန္းဆန္းတဲ႔ရာသီတစ္ခု

ေလးျဖဴသီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႔

ကၽြန္မရဲ႕စားပြဲေလး ေတာက္ပေနခ်ိန္

ဘာအတိတ္မွရွိမေနေတာ႔ဘူး

ပစၥဳပၸန္သက္သက္ပဲ ေပ်ာ္၀င္လိုက္ေတာ႔တယ္။   ။

လရိပ္ျပာ

*************************************************

2008 November 6 …6:30 pm

ျမိဳ႔ေလးကို အေ၀းေျပးကားေပၚက လက္ျပလိုက္တယ္

သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ေတာက္ပတဲ႔မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ေ၀းေ၀းလာရင္း

သူစိမ္းေတြအလယ္မွာ ကၽြန္မက တိတ္တိတ္ေလးငိုလို႔။

ေပ်ာ္ရႊင္စြာလာခဲ႔တယ္

ခုေတာ႔တစ္ေယာကတည္း။

ျပီးေတာ႔….တစ္ေယာက္တည္း

နားမလည္ႏုိင္တဲ႔ စကားသံေတြၾကားမွာ

မႏိုင္၀န္ေတြနဲ႔ အမိေျမကိုသတိတရ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္

ရီနန္မန္းရွင္းေရွ႕က ပဲႏို႔ဆိုင္ေလးကေတာ႔ က်န္ရစ္ခဲ႔ျပီ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းကို သတိရေနတယ္

ျပီးရင္လည္း သူ႔ကို သတိရဦးမယ္။

သီတင္းကၽြတ္လျပည္႔ညက

သန္းေခါင္ေရာက္လုနီးထိ ေပ်ာ္ခဲ႔တဲ႔ေစ်းည မွတ္မိေနတယ္။

အဲဒီညကလို ခုလည္း

ေရွ႔က အေ၀းေျပးလမ္းေပၚက နီယြန္မီးေရာင္ေတြနဲ႔ေလ

ပထမအၾကိမ္လြမ္းရတဲ႔ အျပန္ခရီး…

ငါက အနာဂတ္ကိုၾကိဳမသိခဲ႔ဘူး

ဒါေပမဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကိုေတာ႔ လြမ္းတယ္။

Layeik Pyar

**********************************************************************

ရင္ကြဲနာ

မိုးေတြရြာေနတဲ႔အခါ
မင္းမွာအရိပ္တစ္ခုရွိေနရဲ႔လား
မသိစိတ္က
ေနာင္ဘ၀အထိဖ်က္လို႔ျပင္လို႔မရတဲ႔
ေက်ာက္စာ…….
အိပ္မရတဲ႔ညေတြမွာ
ငါဟာလြမ္းတဲ႔စိတ္ကိုတဖြဖြပြတ္သပ္လို႔
အေတြးထဲ
မင္းမ်က္၀န္းေလးဘယ္ပန္းခ်ီ
မင္းရယ္လိုက္တဲ႔ရယ္သံလြင္လြင္ေလးဘယ္ကဗ်ာ
မင္းမရွိတဲ႔ညေတြမွာ
ငါဟာငရဲလိုပူေလာင္ျပင္းျပလို႔
မင္းေလးရဲ႕ဥေပကၡာဟာ
ငါ႔ဘ၀အတြက္ဒုကၡသစၥာပါစုစုေအာင္ရယ္……
အိပ္မရဘူး
အိပ္မက္အေသ၊ ဘ၀အရွင္
ရင္ဟာသံုးမရတဲ႔ဟင္းလင္းျပင္လား
အနာတရနဲ႔လမ္းတကာလြင္႔စင္ေန
ဒဏ္ရာကအေတြးအထိနစ္၀င္ေန
အျပင္မွာ
ေႏြ………
သစ္ရြက္ေတြကတေငြ႕ေငြ႕ပဲ႔က်လို႔
အလြမ္းကလက္ရည္တျပင္တည္းစိမ္းလန္းလို႔
ဒီမွာ…..ရင္တြင္းဖြဲ႔မီးအၾကိမ္ၾကိမ္ေလာင္တယ္
စကားေတြခဏခဏမွားတယ္
အိပ္မက္ထဲထိ
ႏွဳတ္ခမ္းပါးေတြကိုေမ႔လို႔မရဘူး
သူငယ္ခ်င္းမေလး။       ။

Maung Phone